Donderdag, 29 februari 2024
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Na eindeloze weken met dagen vol regen – er is bijna twee keer zo veel gevallen als vorig jaar – is nu langzaam maar zeker de lente in aantocht. Blauwe luchten, een zonnetje dat nog warm moet lopen … de wereld ziet er anders uit. Het is heerlijk om even buiten te zitten. Iedereen en alles lijkt blijer. Vrolijke kinderstemmen, opgewekt blaffende honden, en zelfs het fluiten van de vogels voelt anders.
Maar als ik een wandelingetje door ons dorp maak en een vriendin tegenkom, ben ik weer terug in de waanzinnige werkelijkheid van de dag. “Shabbat shalom”, wens ik haar toe. “Ja”, reageert ze. “Deze shabbat is een vrolijke, want onze beide jongens die in Gaza vechten, mogen even naar huis.” Oorlog, je zou het bijna vergeten.
Bij iedere blog hoop ik dat ik op het moment van publicatie nog even een zinnetje moet toevoegen met iets als: “Er is een staakt-het-vuren” of: “De onderhandelingen over de gegijzelden zijn gelukt.” Maar helaas, er is op dit moment weinig mooi nieuws te melden. Een vriend van me vertelde over het bezoek dat hij bracht aan de voor hem onbekende Dani Elgarat, de broer van Itzik Elgarat (68), die op 7 oktober werd ontvoerd. Dani is uit pure wanhoop op “het plein van de ontvoerden” in Tel Aviv in hongerstaking gegaan. “Totdat de Israëlische regering oprechte inspanningen toont en zich ertoe verbindt de gijzelaars terug te sturen”, aldus Dani. Iedere dag eet hij slechts een kwart pitabroodje en een lepel kwark. Die hoeveelheid voedsel is volgens de gijzelaars die al zijn vrijgelaten vergelijkbaar met wat de mensen die nog door Hamas worden vastgehouden, te eten krijgen. Mijn vriend zei me: “Ik wilde Dani tonen dat ik solidair met hem ben. Ik ben naast hem op de grond gaan zitten.”
Ondertussen werken de organisaties die al jarenlang actief zijn op het gebied van de co-existentie tussen Israëli’s en Palestijnen door. En proberen ze, ondanks de nieuwe realiteit sinds 7 oktober, hun werk – zo goed en zo kwaad als dat lukt – voort te zetten. Zoals Tech2Peace, een van mijn favorieten.
Zoals bekend heeft de snelle economische groei in Israël sinds het jaar 2000 de aandacht getrokken van veel binnen- en buitenlandse investeerders, waardoor het land de bijnaam Startup Nation kreeg. Tech2Peace, een onafhankelijk initiatief, uitgevoerd door een jonge staf van studenten en vrijwilligers, speelt hierop in door hightechseminars te organiseren. Deze zijn gericht op het creëren van een positieve relatie tussen jonge Israëli’s en Palestijnen. “Informatietechnologie (IT) is booming in Israël, het is de beste bedrijfsbranche die dit land te bieden heeft”, vertelde Uri Rosenberg, een van de medeoprichters en co-leiders van Tech2Peace me twee jaar geleden. De seminars van Tech2Peace duren een aantal weken en in die periode wonen de deelnemers op dezelfde campus. “We stellen hen in staat om samen aan technologische en ondernemende vaardigheden te werken. De interesse in IT is wat hen bindt. Daarnaast scheppen we mogelijkheden om in een veilige omgeving face to face over het conflict te spreken. Het is een formule die werkt. Er ontstaan samenwerkingen en warme vriendschappen.”
Maar nu is alles anders. Zo vertelde Uri me afgelopen week: “2023 was een jaar van groei. Als bomen die zich steeds dieper in de aarde wortelen. Maar op 7 oktober werd het donker. We werden weer keihard geconfronteerd met de onderliggende pijn. We hebben op 8 oktober onmiddellijk een Zoom-dialoog met onze studenten en alumni georganiseerd. Sindsdien zijn er tientallen virtuele bijeenkomsten geweest, waarin we samen praten over de huidige situatie, en eenieder de kans krijgt zijn of haar emotie te tonen. En dat gaat goed. We zien de enorme veerkracht van de zaadjes die we door de jaren heen hebben geplant. Vriendschappen die standhouden en ondanks de situatie niet kapot zijn gegaan. Sterker nog: er wordt vooruitgekeken en ieder heeft daarbij hetzelfde doel voor ogen: het creëren van een nieuwe realiteit, een van hoop en veerkracht. Een alternatief is simpelweg geen optie.”
Lieve groet en een shabbath met veel shalom, Joanne
