De studenten verblijven tien maanden in de Arava, van augustus tot juni, de lengte van het landbouwseizoen. Eén dag per week gaan ze naar school waar ze onderwijs krijgen over alle facetten van landbouw, onder andere over watermanagement, ongediertebestrijding en meststof. De overige dagen van de week werken ze bij een boerderij in de Arava en doen ze praktijkervaring op. Van het salaris dat ze hiervoor krijgen, kunnen ze hun ticket en opleiding betalen en vaak houden ze zelfs nog iets over wat ze, terug in hun eigen land, kunnen gebruiken bij het opzetten van een eigen bedrijf.

Hanni: ‘Via universiteiten en ambassades leggen we contacten en vinden we studenten. Twee keer per jaar reis ik naar al die landen om toelatingsgesprekken te houden om te beoordelen of ze geschikt zijn voor het AICAT programma. Sommigen zijn nog nooit hun dorp uit geweest. Om alles achter te laten, heb je karakter nodig, dat kan niet iedereen. Volgens onze gegevens – we houden met de meesten contact – komt 99 procent van onze studenten goed terecht en zet een eigen bedrijf op.’

Naast dit programma is het ook mogelijk om een master degree te behalen aan de universiteit van Tel Aviv, gecombineerd met werken in de Arava. Het gaat dan om studenten die de basisopleiding van AICAT al hebben voltooid en terugkomen voor een vervolgopleiding. Hanni: ‘Succes op landbouwgebied is mogelijk, zo leren we hen. Als het hier lukt, in de hete woestijn, dan moet het ook lukken in hun eigen land.’

Ook AICAT is geraakt door het coronavirus. Hanni: ‘De meeste van onze studenten konden door de uitbraak van het coronavirus niet meer terug naar hun moederland, omdat de luchtruimen dicht waren. We hebben toestemming gekregen van het ministerie van educatie om de vergunning die ze hebben voor een jaar studie, te verlengen voor nog een jaar. We hebben voor hun tweede jaar een nieuw programma gemaakt, waarin we hen leren over landbouwtoerisme, hoe je jezelf moet presenteren bij een sollicitatiegesprek et cetera. Daarnaast hebben we de groepen per klas kleiner gemaakt. De studenten zien dit tweede jaar als een bonus. Ondanks dat zij zich grote zorgen maken om hun families – in veel van de landen waar ze vandaan komen, is de besmettingsgraad hoog en heeft corona grote impact – zijn ze optimistisch en vol goede moed. Het is ontroerend om te zien hoe de boeren en hun families in de Arava voor onze studenten zorgen en hen opvangen.’