Joanne’s blog 4

Lieve allemaal,

Het leven na 7 oktober is een soort van ander gewoon geworden. Net ging ik voor wat boodschappen naar de grote supermarkt in het Arabische dorp, want het voelt toch prettiger om een voorraad aan te leggen. De supermarkt is te vergelijken met een luxe Albert Heijn. Het was er uitgestorven, ik was een van de enige klanten. In plaats van grote reclameborden met de laatste aanbiedingen, staan nu op alle hoeken in de winkel grote borden om aan te geven waar de schuilkelder is, in geval van alarm.

Hoe heerlijk was het vanmorgen toen ik door de onwetende natuur liep. Die gaat altijd zijn eigen gang. Net zoals de miljoenen trekvogels die op dit moment over Israël vliegen om te overwinteren in Afrika. Gelukkig hebben zij geen idee wat zich onder hen afspeelt.

Afgelopen week waren er hier in het noorden een paar loze luchtalarmen, vooral in de buurt van de Hula Vallei. Men zegt dat dit komt door de verstoring van het radarsysteem, doordat de vogels in grote getalen door het luchtruim trekken.

Ook ik zie ze overkomen. Zoals vanmorgen vroeg, het was al licht. Honderden zwarte, slanke ibissen boven mijn hoofd. Het was zo indrukwekkend dat ik niet alleen de afschuwelijke oorlog waar we in zitten heel even vergat, maar ook bijna te laat was om ze te fotograferen.

De natuur is in deze dagen het enige dat mij rust en energie geeft. Ik heb me zelden zo gerealiseerd hoe belangrijk dat is. Want ook noordelijk Israël is veranderd in een militaire zone. Zo is in ons dorp een mobiel legerkamp opgezet. Toen ik vanmorgen aan mijn wandeling wilde beginnen, belandde ik tussen de soldaten die klaarstonden om hun legertrucks in te gaan richting de grens met Libanon, slechts een paar kilometer hier vandaan. Jonge jongens die niet voor deze afschuwelijk toestand hebben gekozen. Ik schaamde me dat ik een wandelingetje ging maken terwijl zij op weg waren om het land te verdedigen.

Een mooie shabbat met heel veel shalom, Joanne