Dinsdag, 17 oktober 2023
Joanne's blog
Lieve allemaal,
De eerste regenbuien van het seizoen zijn heel voorzichtig begonnen, een teken dat de Israëlische herfst in aantocht is. Het is nu een dikke week na de afschuwelijke gebeurtenissen van 7 oktober. Nog steeds is iedereen in shock.
In het noorden, waar ik woon, is het behoorlijk onrustig aan de grens met Libanon. Vandaag worden de bewoners uit de dorpen die binnen de 2 kilometergrens liggen geëvacueerd. Mijn dorp ligt net daarbuiten, maar die situatie kan ieder moment veranderen. Terwijl ik dit schrijf, krijg ik van het JNF kantoor opdracht om een tekst te schrijven voor een noodoproep voor het gereedmaken van de schuilkelders in het noorden. Het is bizar, nu gaat het ook mij direct aan.
Steeds meer families krijgen te horen dat een geliefde is vermoord. Mijn jongste zus, die ook in Israël woont, had afgelopen week vier begrafenissen van kinderen van vrienden die op het feest waren in de Negev woestijn.
Het is niet makkelijk om weer een beetje van het normale leven op te pakken, maar het moet. Dat hoor ik van veel Israëlische vrienden. Bij de pakken neer gaan zitten is geen optie. We moeten door, ondanks alles.
Een paar dagen geleden was ik even boodschappen doen in de middelgrote groentewinkel in het Arabische buurdorp. Deze is het dichtst bij het dorp waar ik woon, omdat gewaarschuwd wordt niet te ver weg te gaan. Het is een soort luxe zelfservicewinkel. De klanten, het is er altijd heel rustig, schuifelen wat rond, pakken hier en daar wat en rekenen vervolgens af bij de kassa. Ik schuifel altijd mee. Dit keer met drie Arabische vrouwen die hun kinderen bij zich hadden. Er hing een stille sfeer. Tot een van de vrouwen plots naar me toe kwam. Ze zei niets, keek me wat verlegen aan en pakte mijn beide handen. Als een soort bemoediging. De andere twee vrouwen keken eerst toe en kwamen toen ook op me af en deden hetzelfde. Ook dit is Israël.
Ondertussen worden in het dorp waar ik woon met man en macht maaltijden klaargemaakt voor de vele soldaten die hier nu in de omgeving bivakkeren. Ook dat is Israël. Steeds moet ik aan de woorden denken waar onze directeur Vivian Rinat zo vaak haar nieuwsbrieven mee eindigt: samen zijn we sterk! Dat is in Israël deze dagen wel heel relevant.
Shalom, Joanne
