Donderdag, 7 december 2023
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Afgelopen dinsdag was het precies achttien jaar geleden dat ik, samen met mijn hond Donna, naar Israël verhuisde. We gingen wonen in een kibboets vlak bij de Libanese grens. Een half jaar later brak de Tweede Libanonoorlog uit. Het was voor mij de eerste oorlog die ik echt aan den lijve onderging. Het raketafweersysteem de ‘Iron Dome’ (ook wel bekend als ‘IJzeren Koepel’ of Kipat Barzel) bestond toen nog niet. Een aantal raketten landde dan ook in en rond ons dorp. Sinds 2011 beschermt de Iron Dome Israëlische burgers tegen raketaanvallen.
Ik moet vaak aan die tijd terugdenken. Ook afgelopen nacht. Er waren hier in het noorden weer hevige bombardementen. Het blijft voor mij moeilijk om het onderscheid tussen inkomend of uitgaand geschut te horen. Donna wist het altijd precies. Als het uitgaand was – als Israël dus richting Libanon schoot – bleef ze rustig liggen. Maar als ze plotseling opstond, bij de deur ging staan en luid blafte, wist ik dat we zo snel mogelijk naar de schuilkelder moesten. Vaak was ze het alarm zelfs voor. In de schuilkelder ging ze altijd rustig naast me liggen, ook als we daar uren moesten verblijven.
credit: Amir Balaban
Het is niet te geloven dat we ons nu weer in zo’n situatie bevinden. En dat dat al zo is sinds die afschuwelijke 7 oktober, toen honderden Hamas-terroristen uit Gaza het Supernova-muziekfestival in het Re’im woud bestormden. Ze veranderden de vreedzame viering van liefde, natuur en muziek in een bloedbad, waarbij honderden festivalgangers werden vermoord en een groot aantal anderen werd gegijzeld.
Vorige week was daar plots een teken van hoop. Het had flink geregend en daardoor kwamen er allerlei bloemen tevoorschijn, zoals de rain bell (Musicari parvilflorum), een plantje dat familie is van het in Nederland bekende ‘blauwe druifje’, maar zich daarvan onderscheidt door de vorm van de bloemen. De rain bell is een geofyt. Dat betekent dat het een vaste plant is die groeit uit een bol die zijn energie en water ondergronds vasthoudt. Geofyten zijn bestand tegen aanzienlijke stress, zoals branden en overstromingen. Doordat dit plantje precies opkwam op de plek waar zich nog zo kortgeleden een afschuwelijk, niet te bevatten drama had afgespeeld, lijkt het symbool te staan voor de overlevingsdrang en vechtkracht van de mensen in het zuiden. Zij zijn zo vastberaden daar weer een nieuw leven op te bouwen. “Het was bijzonder om heel voorzichtig een eerste herstel van de natuur te zien in een gebied waar zich een van de grootste rampen heeft afgespeeld die Israël ooit heeft meegemaakt”, vertelt Amir Balaban, oprichter en project-directeur van The Urban Wildlife Initiative. “Wat er is gebeurd, is onherstelbaar. Maar de natuur brengt troost en genezing door altijd maar door te gaan.”
Ik wens u een Chag Sameach Chanoeka en een Shabbat met heel veel shalom. Lieve groet, Joanne
