Donderdag, 16 november 2023
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Soms zijn er momenten dat ik even vergeet dat we ons in een hevige oorlog bevinden. Als ik de wind hoor waaien, de vogels hoor fluiten of lachende en luid pratende kinderen op hun fiets langs hoor scheuren.
Gisterenavond rond tien uur leek de oorlog ook eventjes ver weg. Vrolijke Israëlische muziek sijpelt door mijn open huiskamerraam naar binnen. Dat hoor ik niet iedere dag, zo laat nog muziek. Sinds die zwarte shabbat is er vlak bij mijn huis een legerbasis ingericht voor een paar honderd soldaten. Bekende Israëlische artiesten reizen door het land om, onbetaald, onze troepen afleiding te bezorgen, en gisterenavond was ‘onze’ basis aan de beurt. Ik kon alleen maar denken: laat ze genieten en laat ze gezond blijven.
Nog zo’n mooi vrijwilligersgebaar …
Vanmorgen was ik op bezoek in een kibboets in de buurt. Daar is, net als overal in het noorden en het zuiden, een tekort aan personeel, vooral in de landbouw. Het is avocadoseizoen en er moet hoognodig geplukt worden. Arabische vrouwen uit de omgeving steken hun handen uit de mouwen en komen helpen. Zoals Fatma, die stoer op een hoogwerker zit, en op die manier makkelijk bij de avocado’s boven in de boom komt. ‘Israël is ook ons land. Mijn familie woont hier al generaties lang. Vanzelfsprekend helpen we waar nodig, want we bevinden ons allemaal in dezelfde afschuwelijke situatie.’
En dan gids Avner Muller, hij is van Nederlandse afkomst. Sinds die afschuwelijke shabbat is ook het toerisme volledig in elkaar gezakt. ‘Mijn collega’s en ik zitten zonder werk. Ik had net een nieuwe auto gekocht, een stationwagen. Juist omdat het weer lekker liep in de toeristenindustrie. De auto komt nu echter wel goed van pas. Ik heb de stoelen allemaal ingeklapt en rijd al weken door het land om kleding en eten rond te brengen voor soldaten en geëvacueerden. Iedere ochtend kijk ik op speciale apps om te zien waar er hulp nodig is, en dan rijd ik daarnaartoe. Soms naar het zuiden, dan weer naar het noorden. Zelfs naar het verre Eilat … Het maakt me niet uit waar het is, als ik maar kan helpen.’
En zo helpt iedereen op zijn of haar manier een beetje mee. Waar een klein land groot in kan zijn!
Shabbat met heel veel shalom,
Joanne
