Joanne’s blog 67

Lieve allemaal,

Op de dag waarop het staakt-het-vuren in het noorden van Israël inging, vloog ik voor een kort verblijf naar Nederland. En op 5 december was ik weer terug in Israël. Het was alsof ik in een andere wereld was terechtgekomen.

Dagelijkse handelingen waren meer dan een jaar heel ongewoon. Nu kan ik bijvoorbeeld weer douchen zonder gestrest te zijn en zonder mijn telefoon binnen handbereik. Boodschappen doen, is mogelijk zonder continu alert te zijn op waar ik kan schuilen.

Ik kreeg de afgelopen weken allerlei lieve appjes en mails met teksten als: “Nou, de ellende is voorbij. Fijn dat het weer rustig is. Nu kunnen jullie weer gewoon gaan leven.”

Weer gewoon gaan leven? Het staakt-het-vuren geldt alleen voor het noorden van Israël, niet voor het zuiden. Zolang de gegijzelden nog niet vrij zijn en er geen rust is aan al onze grenzen, blijf ik het ingewikkeld vinden het leven weer op te pakken op de manier waarop het ooit normaal was. Ook is het Israëlische leger nog steeds dagelijks actief om schermutselingen in zowel het zuiden als het noorden de kop in te drukken en sneuvelen er nog soldaten.

En dan de vele tienduizenden geëvacueerden die graag naar huis willen, maar voor wie het vrijwel onmogelijk is terug te keren door de enorme schade aan hun dorpen en huizen. Er zijn zoveel verliezers aan alle kanten – er is zo vreselijk veel leed en verdriet.

Natuurlijk is er iets veranderd. De alarmen zijn minimaal. Maar dat is iets wat ik nog niet hardop durf te zeggen. De toestand blijft zo fragiel.

Ik werd even blij toen ik las dat JNF Israël de noordelijke parken weer had geopend. Maar dat bleek slechts op heel beperkte schaal het geval te zijn. Veel parken zijn onbereikbaar of totaal vernietigd door de enorme branden die het afgelopen jaar hebben gewoed door neerkomende raketten en drones.

JNF boswachters werken, samen met plaatselijke instanties, 24/7 om de schade te herstellen. Dat kost tijd. Ondertussen moet men altijd alert zijn op het gevaar van omvallende verbrande bomen en blijven er veiligheidsrisico’s.

Samen Sterk, de slogan van het JNF, vormt echter de basis voor hoop en vertrouwen. Alleen samen zal het lukken.

Een shabbat met veel shalom, Joanne