Donderdag, 1 oktober 2024
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Zo’n twee jaar geleden plantte ik in mijn tuintje een stekje van een granaatappelboom, in de hoop dit jaar de eerste vruchten ervan te kunnen eten. De boom groeide gestaag, en een paar maanden geleden zag ik rode bloemetjes die na verloop van tijd veranderden in zo’n acht kleine vruchtjes. Om te voorkomen dat de vogels ervan zouden eten, bedekte ik de boom met een doorzichtig net.
Vanmorgen wilde ik een foto van de boom nemen, omdat ik het een mooi onderwerp vond voor mijn Rosj Hasjana blog. Maar wat bleek? In de nacht had iemand vijf van de acht vruchten meegenomen. En de drie die er nog hingen, bleken aangetast te zijn – waarschijnlijk door ongedierte. Het net was keurig teruggehangen, zodat ik het niet meteen zou merken.
Volgens de traditie heeft de granaatappel 613 pitjes, precies evenveel als het aantal geboden in de Thora. Om die reden – en omdat deze fruitsoort vruchtbaarheid, kennis, studie en wijsheid symboliseert én in Israël bovendien in het juiste jaargetijde groeit – is de granaatappel hier met Rosj Hasjana een vaste gast op tafel. Maar dit jaar dus niet op de mijne.
Terwijl ik het net van de boom afhaalde en de drie rotte vruchten afknipte, liep er een jongen uit ons dorp langs. Hij had zijn legeruniform aan. We begroetten elkaar en ik deelde mijn ‘granaatappelverdriet’ met hem, waarna hij vertelde dat hij was opgeroepen als reservist. Mijn gestolen oogst was gelijk vergeten. Hij zag er opgewekt uit, en ik deed met hem mee. We lachten wat samen en toen moest hij verder. Bij vertrek omhelsde ik hem wat onhandig.
Soldaten en reservisten, ze verdedigen ons land.
Altijd klaar om voor ons land te vechten.
Altijd klaar om ons volk te verdedigen.
Altijd klaar om het ultieme offer te brengen.
Helden, groot en klein.
Juist nu, met Rosj Hasjana, bidden we voor hun veiligheid en zijn ze extra in onze gedachten.
Nog vele jaren, Sjana Tova, Joanne
