Donderdag, 27 maart 2025
Joanne's blog
Gewoon een fijne ontmoeting
Lieve allemaal,
De laatste tijd probeer ik mijn eigen tuinman te zijn. Ik heb een elektrisch apparaat gekocht waarmee ik het onkruid kort houd zonder het volledig te vernietigen – een les die ik heb geleerd van de boswachters van het Joods Nationaal Fonds die ik door de jaren heen heb geïnterviewd.
Het apparaat werkt met een klein draaiend palletje dat regelmatig vervangen moet worden. Daar ben ik niet zo handig in. Steeds weer schiet het los. Dus besloot ik op zoek te gaan naar de tuinmannen van ons dorp – jonge jongens die afkomstig zijn uit het nabijgelegen Arabische dorp.
In hun kantoor trof ik een van hen aan, lichtjes wegdoezelend. Toen ik binnenkwam, keek hij op en glimlachte.
“Het is een warme dag vandaag, en vasten zonder water maakt me slaperig”, zei hij.
De Ramadan eindigt dit weekend. Hij was daar dankbaar voor, want hier in het noorden wordt het nu iedere dag alleen maar warmer, tot de winter weer begint.
Terwijl hij aan de slag ging met mijn apparaat, stoeiend met het draadje en het palletje, raakten we in gesprek. In de lucht boven ons was het druk; straaljagers vlogen af en aan.
“Het moet stoppen”, zei hij. “Het duurt al te lang, het is te heftig. Vooral onze kinderen lijden eronder. Ze durven nauwelijks nog het huis uit. En ondanks het staakt-het-vuren kun je eigenlijk niets plannen. Je blijft toch voorzichtig.” Ik knikte. Ik begreep hem. Hij noemde ook de opstand die in Gaza tegen Hamas begonnen lijkt te zijn. “Ook daar willen de mensen, die zijn zoals jij en ik, vrede en gewoon een goed leven leiden.” Even later had hij het draadje gefikst. Ik bedankte hem, wenste hem sterkte met de laatste dagen van de Ramadan en ik dook mijn tuin weer in.
Het onkruid is nu kort en ik heb ook nog een reservepalletje voor de volgende keer. Het was een fijne afleiding van de ingewikkelde situatie in het land waar maar geen eind aan lijkt te komen. Dan gaat mijn telefoonalarm. Twee raketten vanuit Gaza in het zuiden van het land. Het is om moedeloos van te worden.
Dat de gegijzelden snel naar huis mogen terugkeren – ik schrijf die wens iedere week. Het moet gebeuren!
Een shabbat met heel veel shalom, liefs, Joanne
