Joanne’s blog 79

Lieve allemaal,

Het is Ramadan, de periode waarin moslims gedurende dertig dagen vasten, van zonsopgang tot zonsondergang.

Met de uitnodigingen voor een Iftar, de maaltijd die Moslims gedurende de Ramadan direct na zonsondergang nuttigen, ben ik steeds weer blij.

Het is altijd fijn om samen met mijn Arabische vrienden te zijn, speciaal op dit soort momenten. Het voelt rijk dat ik op deze manier jaarlijks iets van hun cultuur mag meebeleven.

Afgelopen week ontving ik de eerste uitnodiging. Ik kwam – waarschijnlijk door mijn Nederlandse achtergrond – iets te vroeg. Iedereen was nog in de keuken, druk bezig met de voorbereidingen voor het eten. De tafel was al wel gedekt. Ik mag nooit helpen, dat is weer de Arabische cultuur die haar gasten eert. En ik ben altijd bang dat het eten niet op tijd klaar is. Maar ik zou inmiddels, na al die jaren, beter moeten weten. Hun planning is altijd perfect.

Op de oproep uit de moskee, het sein dat er begonnen mocht worden met eten en drinken, begaf iedereen zich naar de tafel, die inmiddels vol stond met de heerlijkste lekkernijen.

Ik maak dit al jaren mee, en steeds weer ben ik verbaasd dat mijn vrienden niet op het eten afvliegen. Heel rustig en gedisciplineerd drinken ze eerst wat, en gaan dan rustig eten.

Het was, zoals altijd, een fijne avond met liefde klaargemaakt eten. Kleinkinderen holden rond toen er na afloop nog wat werd nagepraat en er Turkse koffie en kruidenthee werd geschonken. En er allerlei heerlijke, zoete etenswaren op tafel kwamen.

Het zijn dierbare momenten, zo samen. In een combinatie van gebrekkig Ivriet en Arabisch praatten we over de kleine en grote dingen van het leven.

Het oudste kleinkind, ze is tien jaar, kwam naast me zitten. Ooit, toen ze net begon te praten, leerde ik haar het woord “kiekeboe”. Ze gebruikte het toen te pas en te onpas, en altijd als ik bij hun thuis binnenkom, roept iedereen als eerste “kiekeboe”.

Nu had ze een vraag. Ze spreekt nog niet goed Ivriet, en haar moeder vertaalde het.

“Jij viert toch Jom Kippoer? Is dat net zoals onze Ramadan?” Ik legde haar uit dat Jom Kippoer 25 uur vasten is, en dat je gedurende die tijd niet mag eten en drinken. Maar dat het niet een hele maand is, zoals de Ramadan. Ze dacht even na en zei toen: “Dat is dan wel heel moeilijk voor je, zo lang niet eten en drinken.” Ik moest er wat om lachen, want ik begrijp nooit hoe mijn vrienden een hele maand vasten volhouden.

De avond ging veel te snel voorbij en stiekem hoop ik snel weer een uitnodiging van mijn vrienden te ontvangen.

Een shabbat met veel shalom en Poeriem Sameach! Dat de gegijzelden eindelijk thuis mogen komen, liefs, Joanne