Donderdag, 13 februari 2025
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Te midden van de veelheid van verdriet en onmacht gaat het gewone leven door. Vanmorgen was ik even snel op en neer naar de groenteboer in het Arabische buurdorp. In de supermarkt zijn vers fruit en groenten goedkoper, maar in deze buurtwinkel vind ik het gezelliger. Je mag alles hier ‘zelf pakken’ en het wegen en betalen gebeurt bij de uitgang. Ik hobbel altijd een beetje tussen de Arabische vrouwen en mannen door en babbel in het Ivriet met hen, wat dan vaak weer vertaald wordt door iemand die zowel Ivriet als Arabisch spreekt. Er hangt altijd een fijne sfeer. Toen ik vanochtend de winkel binnenliep, stond de radio luid aan met een soort Arabische muziek. Die kwam me bekend voor, maar ik kon het niet thuisbrengen. Bij het afrekenen vroeg ik de eigenaresse van de winkel ernaar.
“Het is geen lied”, zei ze. “Het is de voorlezing uit de Koran.” Toen wist ik waar ik de stem en de melodie van herkende. Jaren geleden was ik bij Arabische vrienden op bezoek. De televisie stond toen aan met beelden van de hadj, de Islamitische pelgrimstocht naar Mekka, en werd begeleid door dezelfde stem, die de gebeden uitsprak.
Net toen ik de winkel uit wilde lopen, vroeg ze me of ik Toe Bisjwat vierde. ”Ja”, zei ik. “Net zoals iedereen in ons dorp plant ik op die dag jonge boompjes. Misschien dit jaar wel boompjes die fruit geven”, grapte ik. “Dan hoef ik dat niet meer bij je te kopen.” Ik vertelde haar ook over het JNF en dat er nu actie wordt gevoerd om de bossen in het noorden te herstellen. Omdat er door de enorme branden tijdens de oorlog zoveel is vernield. Ze vond dat mooi nieuws, en vroeg me even te wachten. Ze kwam terug met een doosje dadels in haar hand. “Chag Sameach, ik wens je een mooi feest. Dit is voor jou van mij. Dat er maar snel vrede mag komen.”
En ik voeg daaraan toe … en dat de gegijzelden snel naar huis mogen keren.
Ik wens u een shabbat met veel shalom, nog wel meer dan vorige keren,
Joanne
