Donderdag, 10 oktober 2024
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Tussen het geweld, de knallen, de alarmen en de boosheid dat het maar niet stopt door, bereikte mij afgelopen week het bericht van het overlijden van een dierbare vriend uit Nederland. Ik heb ’m pas nog gezien. Zo van het ene moment op het andere is hij er niet meer.
Blijkbaar kunnen mijn lichaam en geest maar een gedeelte aan. De oorlog is er even niet meer voor mij. Alsof mijn brein het uitschakelt. Het overlijden van deze dierbare is even het enige wat me bezighoudt. Ook al sneuvelen er soldaten, is het schuilkelder in en uit en wordt het hier in het noorden steeds grimmiger.
Hij was niet-Joods, maar heeft ooit een tijd voor El Al, de Israëlische luchtvaartmaatschappij, gewerkt. Zijn band met Israël en het Joodse volk was diep en hecht. Hij was er zo trots op dat hij in hetzelfde jaar als de oprichting van de staat Israël was geboren. Daarom gaf ik hem voor zijn 75ste verjaardag het bijzondere ‘75 jaar Israël certificaat’ cadeau.
Maar dan wordt het 7 oktober 2024. Ik ben weer terug in de krankzinnigheid van het dagelijkse bestaan. Zowel Hamas als Hezbolla laat duidelijk weten dat ze er nog zijn. De enorme barrages zijn bizar.
Overal in het land zijn herdenkingen, ook het internet schenkt ruim aandacht aan die afschuwelijke shabbat alweer een jaar geleden. Ook in ons dorp wordt herdacht. Ik wil alleen maar stil zijn en niemand zien. Het enige wat op mijn bureau ligt, zijn teksten van de Nederlandse Jodin Etty Hillesum. Zij werd in 1914 geboren en in 1943 in Auschwitz vermoord. Later werden de dagboeken gevonden die zij in Westerbork heeft geschreven – het kamp van waaruit ze uiteindelijk naar Auschwitz werd gedeporteerd. Die dagboeken zijn een bijzonder testament van moed en vertrouwen, liefde en eerbied voor het leven, ondanks de barre omstandigheden waarin zij toen verkeerde.
29 september 1942, Etty Hillesum
‘Uiteindelijk hebben we maar één morele plicht: om grote gebieden van vrede in onszelf terug te winnen, steeds meer vrede, en die naar anderen toe te weerspiegelen. En hoe meer vrede er in ons is, hoe meer vrede er ook zal zijn in onze onrustige wereld.’
Nog vele jaren, een goede vasten en een shabbat met veel shalom, Joanne
