Joanne’s blog 97

Lieve allemaal,

Eind mei ging de documentaire Bees for Peace in première. Dit gebeurde tijdens een feestelijke en hoopvolle bijeenkomst die voelde als een ode aan samenwerking en vernieuwing. Deze film is veel meer dan een natuurdocumentaire, het is een krachtig statement voor vrede, verbondenheid en ecologische genezing.

In een tijd waarin polarisatie en wantrouwen de boventoon voeren, laat Bees for Peace iets moois zien: Joodse en Arabische vrouwen die zij aan zij leren over bijenhouden en samen honing produceren volgens biodynamische en milieuvriendelijke methoden. Het project wordt gedragen door organisaties als Sindyanna of Galilee met als doel: verbinding, empowerment en duurzaamheid.

De documentaire is geregisseerd door Ran Levy-Yamamor, en volgt deze vrouwen in hun dagelijkse leven met de bijen. De vrouwen vertellen hoe het werken met de bijen hun leven verandert. Voor sommigen van hen is het een bron van rust en een vorm van meditatie. Voor anderen een manier om inkomen te genereren of simpelweg een nieuwe passie. Zoals één vrouw het mooi verwoordde: “Mijn hoofd is altijd aan het zoemen, maar alleen als ik naar de bijen kijk, komt er stilte.”

De première vond plaats in het Dizengoff Center in Tel Aviv, het bekende winkelcentrum dat, heel toepasselijk, bijenkasten op het dak heeft.

Een van de centrale figuren in de film is Yossi Aud, “de bijenman van Israël” vertelt dat wat begon als een passie, groeide voor hem uit tot een missie: een biodynamische bijenteelt verspreiden die de bijen respecteert, de natuur herstelt en mensen verbindt. Hij ziet de bijenkorf als een voorbeeld voor hoe mensen kunnen samenleven: in harmonie en met zorg voor elkaar.

Zou honing werkelijk vrede kunnen brengen? De vrouwen in de documentaire geloven van wel. Zelfs in tijden van oorlog en onrust vonden ze manieren om samen te komen rond de bijenkast. Zoals imam Sheikh Khaled Issa Akavi zegt in de film: “We zijn allemaal moe van oorlog. We zoeken allemaal vrede, maar die komt niet vanzelf. Je moet leren hoe je die maakt. Zoals honing.”

Aan het einde van de première betraden de vrouwen het podium. Ze gaven de regisseur een pot honing als dank, een klein maar krachtig symbool van verbondenheid, voor de zoetheid van samenwerking. En ze spraken de hoop uit dat ze, net als de bijen, zouden kunnen bouwen aan iets dat groter is dan zijzelf.

Een voorbeeld voor de wereld, een voorbeeld voor ons allen.

Een shabbat met veel shalom en dat de gegijzelden snel mogen terugkeren.

Liefs, Joanne