Joanne’s blog 88

Lieve allemaal,

Mijn hart huilt. Nee, zo hoor je een blog eigenlijk niet te beginnen. Maar het is de waarheid. Al sinds 7 oktober 2023. En soms huilt het meer dan anders. Zoals vandaag.

Het vreselijke nieuws dat Sarah Milgrim en Yaron Lischinsky zijn vermoord tijdens een schietpartij in Washington D.C. Een jong stel, dat zich volgende week in Jeruzalem zou gaan verloven. In enkele seconden werd hun toekomst uitgewist door de kogels van een fanatieke schutter. Het haalde vandaag de voorpagina’s, zowel nationaal als internationaal.

Wat deze tragedie nóg schrijnender maakt, is wie ze waren en waar ze voor stonden.

Beiden geloofden in co-existentie tussen Israëli’s en Palestijnen. Sarah was actief bij Tech2Peace, een organisatie waar ik ook over schrijf in mijn boek Over Grenzen. Net als zovelen die op 7 oktober in koelen bloede werden vermoord, werkte ook zij aan verbinding tussen mensen. Zij was geen toeschouwer, maar een drijvende kracht. Vol overtuiging. Vol hoop. Ze geloofde in een betere wereld, waarin co-existentie mogelijk is. En ze handelde daar ook naar.

De organisatie schreef het zelf op zo’n mooie, treffende manier: “Sarah was meer dan een vrijwilliger. Ze was een krachtbron. Haar inzet bij onze seminars, haar stille maar vastberaden steun aan het team, en haar warme, empathische aanwezigheid lieten een blijvende indruk achter. Ze geloofde in dialoog, gelijkheid en vrede. Haar nieuwsgierigheid en openheid brachten mensen samen.”

Dat is precies wat Tech2Peace doet: jonge Israëli’s en Palestijnen samenbrengen rond technologie én dialoog. Ook na 7 oktober 2023. Tijdens intensieve seminars leren ze niet alleen programmeren of AI, maar vooral ook luisteren. Praten. Mens-zijn, ondanks alles.

Een fragment uit mijn boek:

“Onze seminars combineren techtraining met dialoog,” vertelt medeoprichter Uri Rosenberg. “Cursisten wonen samen, werken aan projecten, en gaan gesprekken aan over het conflict, open en zonder taboes.”

Een deelnemer, Adnan uit Oost-Jeruzalem, vertelde mij:

“Veel initiatieven doen alsof er geen conflict is, dat schrikt af. Maar bij Tech2Peace mag alles gezegd worden. We leren programmeren, spreken over de realiteit, en vinden in het Engels een gedeelde taal. Onze groep komt maandelijks samen. Dit is de enige basis voor een andere toekomst.”

En precies die toekomst, van verbinding, moedige gesprekken en samen bouwen aan iets nieuws, is wat Sarah en Yaron belichaamden.
Hun dood is een ondraaglijk verlies.

Maar hun idealen leven voort in de mensen die met hen werkten, en in iedereen die weigert op te geven.
Want ondanks het verdriet, ondanks de tranen, moeten we blijven geloven in een andere toekomst.

Verbinding. Toekomst. Samen. Ook al ziet het er soms zo ongelofelijk donker uit.

Een shabbat met veel shalom en dat de gegijzelden snel naar huis mogen terugkeren, liefs, Joanne