Donderdag, 20 maart 2025
Joanne's blog
Lieve allemaal,
En toen kreeg ik een e-mail van twee onbekenden van de Geloofsgemeenschap De Duif. Ze schreven dat ze vier keer per jaar – net als in zestig andere kerken in Nederland – de Vredesduif uitreiken aan een organisatie of persoon die zich inzet voor vrede. Op 16 maart wilden ze tijdens een kerkviering de Vredesduif uitreiken aan een organisatie in het Midden-Oosten. Ze hadden zich verdiept in verschillende mooie initiatieven, en hadden besloten dat ík de Vredesduif zou ontvangen. Wow, wat een eer en wat een hoopvol gebaar in deze complexe tijden. Via Zoom kon ik de uitreiking volgen, en zodra ik weer in Nederland ben, krijg ik de Vredesduif persoonlijk overhandigd.
Hierbij deel ik graag de speech die ik tijdens de dienst, via Zoom, heb gehouden:
Ik kom uit een Joods gezin en ben opgevoed met Israël. We kwamen er vele malen per jaar op vakantie, en mijn ouders waren altijd actief bezig voor het land. Ik dacht dat ik Israël kende toen ik er bijna twintig jaar geleden naartoe verhuisde. Ik kwam terecht in het noorden, vlak bij de Libanese grens, in een Joods dorp omringd door Arabische en Druzen-dorpen. Daar deed ik mijn boodschappen en maakte ik vrienden. En ik ontdekte een ander Israël dan ik kende.
Door mijn werk als journalist en schrijver kwam ik – ook en vooral omdat het me zo boeide – steeds meer in contact met Israëli’s en Palestijnen die zich inzetten voor een samenleving met elkaar. De indruk die men buiten Israël heeft – alsof hier alleen maar ellende, ruzie en oorlog is – klopt maar gedeeltelijk. De afschuwelijkheden spelen zich af op politiek niveau, niet op het niveau van gewone mensen zoals u en ik. Dat wilde ik laten zien aan de buitenwereld. Want als je hier met elkaar kunt samenleven, dan kan het overal. Maar ik raakte mijn verhalen niet kwijt aan de media. Goed nieuws is vaak geen nieuws. En zo ontstond het idee voor mijn boek Over Grenzen – eigenlijk uit frustratie!
Het zijn verhalen over ontmoetingen met kleine en grote helden – zij die het verschil maken in een ingewikkelde wereld. Zij die vinden dat een toekomst alleen mogelijk is als je je met elkaar verbindt, elkaar in de ogen kijkt, elkaar de hand reikt. Het liefst zou ik hier vanmorgen mijn boek aan u voorlezen, want ieder verhaal is de moeite waard om te horen – en een voorbeeld voor ons allemaal.
Vandaag, na meer dan anderhalf jaar oorlog en veel polarisatie in de hele maatschappij, ook in Nederland, wordt mij vrijwel dagelijks gevraagd of mijn boek nog wel bestaansrecht heeft. Mijn antwoord is volmondig: JA, met grote, dikke, zwarte hoofdletters. Juist nu heeft het bestaansrecht. De kleine en grote helden en de organisaties waarin zij werken zijn sterker dan ooit.
Ik dank u, de mensen van De Duif. Ik ben dankbaar en ontroerd dat ik de Vredesduif krijg – het is voor mij een teken van vertrouwen. Vertrouwen dat er, in deze ingewikkelde en soms afschuwelijk lijkende wereld, altijd hoop is. We blijven ons ervoor inzetten, we blijven samen bidden en we blijven elkaar vasthouden. Dat is het enige antwoord. Moge de Vredesduif spoedig vliegen – in al onze harten, daar waar het nodig is, en vooral in het Midden-Oosten.
Een shabbat met heel veel shalom, liefs, Joanne
