Joanne’s blog 63

Lieve allemaal,

De afschuwelijkheden van Amsterdam zijn alweer een week geleden. Van mijn collega Barbara Flesschedrager hoorde ik dat op de vrijdag na die vreselijke nacht, op initiatief van Maccabi Nederland en het Centraal Joods Overleg, direct een crisisteam bij elkaar werd geroepen om zoveel mogelijk mensen op te vangen en te helpen. Ook Christenen voor Israël was gelijk zeer actief.

In tijden van nood staan we zij aan zij, laat dat onze focus zijn, ons licht in de duisternis.

Een paar voorbeelden van kleine grote lichtpuntjes uit Israël:

Een berichtje van een vriendin die in Jeruzalem woont.

“Vandaag heb ik cakes gebakken voor de soldaten, voor shabbat. Onze vierjarige kleinzoon heeft me geholpen de briefjes die ik erbij doe te versieren. Op mijn vraag aan hem wat hij de soldaten toewenst, zei hij: ‘בריאות’, gezondheid.”

Ik loop langs het huis van mijn achterburen als hun achtjarige tweeling mij roept. Ze lopen druk op en neer in de tuin van hun huis. Ze wijzen naar een tafel met een grote bak rijpe en niet-rijpe citroenen en een bak met druiven. “Allemaal uit onze tuin. Je mag nemen wat je wilt. Hier heb je een plastic zak om alles in te doen.” Op mijn “wow, wat een goed idee van jullie. Maar ik wil er wel voor betalen, want jullie hebben er hard voor gewerkt” volgt een groot protest. “We willen geen geld, het is gratis vandaag”, roepen ze in koor. En ze voegen er nog aan toe: “Weet je dat het oorlog is? Daarom vinden we het fijn om juist nu iets voor andere mensen te kunnen doen.”

En dan de mascotte van de buurt. Hij is klein en fijn en eigenwijs. Samen met zijn bazinnetje – zij komt uit Oekraïne – woont hij op de tweede verdieping, tegenover de schuilkelder vlak bij mijn huis. Als er alarmen zijn dicht in de buurt, is die schuilkelder een verzamelplek voor de hele buurt geworden. Met onze mascotte voorop. Bij een alarm ben ik vaak de eerste die er is, waarschijnlijk nog door mijn Nederlandse inslag om altijd op tijd te zijn. Als ik aan kom rennen, staat onze mascotte echter al te blaffen. Zo waarschuwt hij zijn bazinnetje dat ze naar beneden moet komen. Zodra hij haar ziet, snelt hij naar de schuilkelder, holt naar beneden en blijft daar rustig zitten tot het gevaar weer geweken is.

En ten slotte een vrouw die afgelopen maand met een groep vrijwilligers naar Israël kwam om te helpen bij de granaatappelpluk in Karmei Yosef. En bij het snoeien van de olijfbomen in Yarhiv. Ook in Be’eri deden ze meerdere klusjes en luisterden ze naar de verhalen van de overlevenden. “Het was een reis met een traan, maar we zijn dankbaar dat we dit hebben kunnen doen.”

Bij terugkomst in Nederland liet de groep via het JNF 76 bomen planten in het Be’eri woud, als eerbetoon aan de gegijzelden en hen die de aanslag op 7 oktober 2023 niet overleefden.

Klein, groot geluk, laten we het blijven koesteren!

Shabbat met veel shalom, liefs,

Joanne