Donderdag, 20 november 2025
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Op 5 december 2025 is het twintig jaar geleden dat ik naar Israël verhuisde. Ik kwam terecht in het noorden van het land. Die eerste maanden was het wennen. En stortte ik me vooral op het schoonmaken en aanleggen van de tuin bij het huis waar ik ging wonen. Die was volledig verwilderd; er was lang niets aan gedaan. Ik plantte er een paar heel kleine stekjes, piepklein. Inmiddels zijn het volwassen bomen en pluk ik ieder seizoen de vruchten: citroenen, mango’s en mandarijnen.
De mandarijnenboom gaf al jaren fruit, maar nooit van voldoende kwaliteit om er iets mee te doen. De vruchten waren te klein en vaak aangetast door allerlei beestjes. Maar dit jaar was het anders. Dit jaar was het feest. Kilo’s, werkelijk kílo’s mandarijnen heb ik geplukt, uitgeperst en in kleine flesjes gedaan. Gebotteld staan ze nu in de vriezer, zodat ik de hele winter, en ook daarna nog, vers sap heb. Het kostte vele uren werk, maar het resultaat geeft een voldaan gevoel.
Terwijl ik stond te persen, dwaalden mijn gedachten af naar zo’n veertig jaar geleden, toen mijn ouders naar Israël verhuisden en zich vestigden in het centrum van het land. Als er familie of vrienden op bezoek kwamen, nam mijn vader ze altijd als eerste mee naar de sinaasappelgaarden vlak bij hun huis. “Kijk,” zei hij dan, “dit is Israël.” En dan liet hij ze de heerlijk zoete sinaasappels plukken en proeven. Op dat moment was de vakantie voor hun gasten al geslaagd. Zelf sinaasappels plukken in het Heilige Land, mooier kon het bijna niet worden.
Er is veel veranderd in al die jaren. Tegenwoordig zijn er, van het zuiden tot het noorden, talloze plaatsen waar fruit, en ook groenten, worden geteeld. In de droevige periode van de afgelopen tweeënhalf jaar vergeet ik soms die andere, bijzondere kant van Israël: het is een land waar, mede dankzij het JNF, op landbouwgebied zo ongelofelijk veel is bereikt.
Sjabbat sjalom en moge de gegijzelden die nog worden vastgehouden spoedig naar huis terugkeren.
Joanne
