Donderdag, 11 september 2025
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Heel vroeg in de morgen, een kalme zee en een zachte lucht. Ik lig al in het heerlijke water.
Ik zie hem komen.
Heel voorzichtig, stap voor stap, betreedt hij het strand, alsof elke beweging een eerste keer voor hem is, alsof hij het zand voor het eerst ontdekt. Zo loopt hij ook de zee in. Hij blijft om zich heen kijken en raakt steeds weer in verwondering het water aan.
Ik schat hem een jaar of twintig. Ik voel een lichte ongerustheid; hij lijkt zo alleen. Tot ik merk dat zijn blik steeds weer een vrouw zoekt, die verderop in het water ligt.
Een paar dagen later herhaalt het tafereel zich. Hij stapt opnieuw het strand op, op precies dezelfde onderzoekende manier, en zo loopt hij ook het water in, terwijl de vrouw al in het water ligt en op hem wacht. Als hij bij mij in de buurt komt, groet ik hem met een “boker tov”, goedemorgen. De vrouw glimlacht en zegt: “Hij kan niet praten.”
“Mag ik wel iets tegen hem zeggen?” vraag ik.
“Ja, natuurlijk,” zegt ze.
En dus zeg ik weer: “boker tov”. Zijn ogen lichten op, en met een eenvoudig dankgebaar met zijn handen antwoordt hij me.
Die ochtend staat er een harde wind. De vrouw en de jongen zwemmen samen de golven in, en ik zwem met hen mee. En tussen het opspattende water raken we in gesprek.
Ze is zijn moeder en woont sinds een paar jaar in Israël, samen met haar zoon, die het syndroom van Down heeft. Ze vertelt dat haar man soldaat is in Oekraïne en dat hij daar vecht.
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Behalve: “Je bent van de ene oorlog in de andere gevallen.”
“Ja,” zegt ze. “Er is niets aan te doen.” Met zijn drieën dobberen we verder. Ik vertel over mezelf en over Nederland, en zij over haar leven in Oekraïne. Dat haar andere kind daar nog woont, en dat ze daar ook een kleinkind heeft. En dat zij, net als haar man niet naar Israël kunnen komen vanwege de oorlog in Oekraïne. Het brengt me weer terug in de realiteit. We hebben allemaal een verhaal.
Shabbat shalom en dat de gegijzelden snel naar huis mogen terugkeren.
Liefs, Joanne
