Donderdag, 28 augustus 2025
Joanne's blog
Lieve allemaal,
Sinds 7 oktober 2023 had ik niet meer in de zee gezwommen. Lange tijd was het verboden: te gevaarlijk, zo dicht bij de grens met Libanon. En toen het de afgelopen maanden wat rustiger werd, voelde het voor mij niet prettig.
Afgelopen week werd het echter zó heet dat het bijna ondraaglijk was. De thermometer kroop boven de veertig graden. In de vroege avond, net voor zonsondergang, besloot ik dat het genoeg was. Het werd tijd voor een duik in het water.
Vanaf het dorp waar ik woon tot aan de kust is het niet meer dan tien minuten rijden. Maar elke meter was beladen. Links en rechts staan nog steeds zwartgeblakerde bomen, herinneringen aan de raketinslagen van het afgelopen anderhalf jaar. En overal hangen gele linten en vlaggen. Op auto’s en bij bushaltes zie je posters met de gezichten van hen die nog steeds gegijzeld zijn. Opdat we niet vergeten, opdat ze altijd in onze gedachten zijn.
Ik voelde me bijna schuldig dat ik op weg was naar iets fijns. Ik wél, zij niet.
Op het strand was ik niet de enige die verkoeling zocht. Er waren families en vriendengroepen, en ik hoorde geroesemoes in het Arabisch en het Ivriet, hard en zacht door elkaar. Het gaf me een gevoel van verbondenheid.
Het water was warm en uitnodigend. Ik liep er meteen in. Drijvend op mijn rug zag ik de grens met Libanon: een dunne lijn aan de horizon, zo dichtbij. De zee was kalm, bijna vredig. Ik probeerde mijn gedachten stil te zetten, maar dat lukte niet. De gezichten van de gegijzelden kwamen steeds weer terug, samen met de zwaarte van de oorlog, het verdriet en de pijn.
Na een halfuur dobberen besloot ik naar huis te gaan. Via het strandpad liep ik naar mijn auto en botste bijna tegen een groot bord aan. De tekst gaf me een stukje hoop in deze afschuwelijke tijden.
Ga in vrede, in het Engels, Ivriet en Arabisch. Woorden die zo eenvoudig lijken, maar beladen zijn met verlangen. Laat die vrede niet alleen op dit bord staan, maar weer werkelijkheid worden.
Shabbat shalom en dat de gegijzelden snel naar huis mogen terugkeren.
Liefs, Joanne
